| Anastazewo |
|
|||
|
||||
| Kolej wąskotorowa o prześwicie 750 mm. | ||||
 "min 786 1.jpg") | Budynek byłej parowozowni już dawno przebudowany na domek mieszkalny. Po prawej teren dawnej stacji wąskotorowej. | |||
 "min 786 2.jpg") | Ślady po wyrwanych całkiem niedawno torach. Stacja w Anastazewie już nie istnieje, wyjazd w stronę Powidza i Gniezna Wąskotorowego również. | |||
 "min 786 3.jpg") | Opuszczony i niszczejący budynek dworca. Kiedyś były tu pomieszczenia zawiadowcy stacji (półkolista przybudówka na parterze), kasa i poczekalnia. Teraz jest sprywatyzowana rudera czekająca na lepsze czasy. Patrząc na to wszystko tutaj mam wrażenie że lepsze czasy już były. Zastanawia położenie budynku - jest on skierowany wzdłuż osi północ - południe a więc prostopadle do linii wąskotorowej co daje asumpt do licznych domysłów że docelowo był on szykowany jako dworzec nigdy nie wybudowanego, normalnotorowego przedłużenia linii z Mogilna przez Orchowo w stronę Konina, Strzałkowa lub Wrześni (niepotrzebne skreślić). Jednak ustawienie dawnego budynku dworcowego w Powidzu jest analogiczne, więc to raczej tylko spekulacje. Wąskotorowa linia w stronę Sompolna skręcała przed budynkiem ostrym łukiem w prawo. | |||
 "min 786 4.jpg") | A to lokalna ciekawostka historyczna. Do roku 1914 Anastazewo było miejscowością leżącą na granicy zaborów niemieckiego (pruskiego) i rosyjskiego a sama stacja wąskotorowa była stacją graniczną. Doprowadzona tutaj w roku 1911 linia z Powidza o prześwicie 600 mm niedługo później przekroczyła kordon graniczny i jako kolejka cukrownicza (ale z powodów militarnych o prześwicie "rosyjskim" 750 mm - w razie konfliktu zbrojnego miało to utrudnić każdej ze stron transport wojska i zaopatrzenia) dotarła do Jabłonki Słupeckiej oraz Gosławic. Towary przewożone przez granicę trzeba więc było w Anastazewie przeładowywać. | |||
 "min 786 5.jpg") | Już kilka lat później, pod koniec I wojny światowej gdy ta część naszego kraju została wyzwolona w Powstaniu Wielkopolskim całość znalazła się na terytorium odrodzonej Polski. Teraz mamy tutaj rekonstrukcję przejścia granicznego sprzed ponad stu lat :) Atrybuty graniczne w postacji słupka i budki strażniczej to po stronie prawej Imperium Rosyjskie (wygląd znaku zatwierdzony w roku 1905) a po stronie lewej Rzesza Niemieckia (formalnie istniejąca w tym miejscu od roku 1871 - wcześniej było tutaj Królestwo Prus). Miejsce to w sensie granicy państwowej stało się historią skończoną w roku 1918. Na zawsze. W głębi budynek dworca. | |||
 "min 786 6.jpg") |
 |
|||
| Zdjęcie ostatnie to ceglany budynek dawnej niemieckiej (pruskiej) komory celnej widziany od strony północno - zachodniej. Dawną stację mamy za plecami, tor kolejki w tym miejscu gdzie pstrykałem fotkę przecinał obecną DW nr 262 od strony prawej, przechodził na stronę lewą tam gdzie w tej chwili stoi barierka energochłonna i skręcał w lewo wzdłuż obecnej szosy do Budzisławia. Są tam jeszcze (stan na rok 2019) pozostałości toru przechodzące ponownie na prawą stronę szosy. Anastazewo znajduje się na kilkusetmetrowym przesmyku między jeziorami Budzisławskim (niedaleko po lewej) a Powidzkim (trochę dalej po prawej). Jeziora łączy przepływająca przepustem pod drogą struga (to niewielkie ale widoczne zagłębienie - kiedyś był tam mostek) wypełniająca się wodą tylko w czasie intensywnych opadów. W mrocznych czasach rozbiorów był to więc strategiczny, łatwy do obrony punkt. Granica państwowa biegła dokładnie środkiem obu jezior i wspomnianą strugą wodną - czyli kilka metrów za budynkiem. Jej przebieg w najbliższej okolicy został przedstawiony linią w kolorze czerwonym na zamieszczononej powyżej mapce. Ciekawostką jest fakt że po I wojnie światowej, a więc już w czasach II Rzeczpospolitej także była tutaj granica, tyle że województw: po tej stronie było województwo poznańskie (powiat gnieźnieński) a po tamtej województwo łódzkie (powiat słupecki). Zmieniła to dopiero reforma administracyjna Polski przeprowadzona w roku 1938. |
||||
| 1* Początek końca komunikacji pasażerskiej na odcinku Anastazewo - Jabłonka Słupecka to pierwsza połowa lat 50-tych XX wieku. Już wówczas tylko dwie pary pociągów o nieludzkich porach (bo w środku nocy) pojawiały się na tym odcinku do roku 1954 tylko we wtorki robocze. Nie mam zielonego pojęcia dlaczego akurat wtedy a nie na przykład w wolne soboty. Może dlatego że wówczas nie było jeszcze wolnych sobót. W roku 1959 Gnieźnieńska KD weszła w skład systemu Kujawskich KD, utworzonych razem z Sompolińską KD i Krośniewicką KD. Powstała w ten sposób (organizacyjnie) najdłuższa sieć kolei wąskotorowych w Polsce o długości 615 km funkcjonująca na terenie trzech ówczesnych województw: poznańskiego, łódzkiego i bydgoskiego. Połączeń pasażerskich na interesującym nas fragmencie sieci to jednak nie przywróciło, linia ożywała tylko w czasie kampanii cukrowniczych. 2* Nieco inaczej historia potoczyła się w przypadku linii w kierunku Powidza. Ostatni, rozkładowy pociąg z Gniezna Wąskotorowego pojawił się tutaj 31 maja 1986 roku po czym ruch na odcinku Powidz - Anastazewo został zawieszony. Sporadyczne, turystyczne pociągi pasażerskie "pod parą" wróciły tutaj na krótko latem roku 1999. Końcowy odcinek Ostrowo - Anastazewo z powodu całkowitej degradacji technicznej torowiska został ostatecznie wyłączony z eksploatacji w sierpniu 2011 roku. Nawet nie próbowano go ratować. Mniej więcej w tym samym czasie rozebrano większość linii "cukrowniczej" w stronę Jabłonki Słupeckiej. Pozostało to co na zdjęciach, niebawem teren stacji zajmie las. |
||||
Linki zewnętrzne
|
||||
