| Inowrocław |
|
|||||||
|
||||||||
 "min 512 1.jpg") | Od strony Bydgoszczy na stację powolutku wjeżdża pociąg towarowy prowadzony przez ciężki, podwójny elektrowóz ET 41 - 197. Ten "jamnik" stacjonował kiedyś ZT Czerwieńsk. | |||||||
 "min 512 2.jpg") | Kilka torów dalej na tle dawnej parowozowni pod równie zabytkowym semaforem pokazującym dumnie Sr3 widzimy stojący w roli pomnika parowóz TKt 48 - 29. Ten egzemplarz "osiołka" na szczęście uniknął pocięcia na żyletki. Sporą część swojego czynnego życia zawodowego spędził w Sudetach w trójkącie pomiędzy Kłodzkiem, Wałbrzychem i Świdnicą - w tych okolicach te niepozorne ale dzielne maszyny były niezastąpione. Stacjonował w Ścinawce Średniej i stamtąd po zakończonej służbie trafił do Inowrocławia. | |||||||
 "min 512 3.jpg") | Budynek dworca - widok z północnej, "bydgoskiej" części stacji z peronu 1. | |||||||
 "min 512 4.jpg") | Inowrocławski dworzec jest częściowo zadaszony, ale dokładnej reguły nie ma. Tak to wygląda na peronie 1. | |||||||
 "min 512 5.jpg") | A tak na peronie 2. Nie ma co ukrywać - w czasie deszczu lepiej oczekiwać tu na pociąg do Poznania niż do Bydgoszczy :) | |||||||
 "min 512 6.jpg") | Budynek dworca widziany od strony zachodniej. Jesteśmy na peronie 2 - wyjazd w kierunku Bydgoszczy. | |||||||
 "min 512 7.jpg") | Ujęcie odwrotne - widok na zachód i na początek rozległej, towarowej części stacji na którą wtacza się pod sygnałem S13 wspomniany już wcześniej pociąg towarowy z "jamnikiem" ET 41. Zasadniczo jest to wyjazd w kierunku Poznania i Zduńskiej Woli Karsznic - środkowa część Magistrali Węglowej odbija w lewo skomplikowanym układem torowym 3 km stąd. Co prawda istnieje tu niedaleko jeszcze wyjazd na lokalną linię do Żnina, ale od kilku lat funkcjonuje ona tylko w niewielkim ruchu towarowym. Linia do Żnina przez Barcin wychodziła kiedyś bezpośrednio ze stacji Inowrocław. Było tak do połowy lat 60-tych ubiegłego stulecia. Po wybudowaniu północnego obejścia Inowrocławia (łącznik Mimowola - Jaksice) i nastąpieniu kolizji torowej jej początek został przesunięty 5 km dalej w kierunku Gniezna (post. odg. Dziarnowo). | |||||||
 "min 512 8.jpg") | Inowrocław nie jest typowym dworcem wyspowym tak jak dwa pobliskie, siostrzane obiekty - Toruń Główny i Bydgoszcz Główna, a raczej dworcem "widlastym". Tutaj nie krzyżowały się dwie linie magistralne. Po prostu linia z Poznania dzieliła się na dwie - do Bydgoszczy (dalej do Trójmiasta) i Torunia (dalej do Olsztyna Głównego). Dworzec powstał pomiędzy dwoma rozchodzącymi się szlakami. Co prawda patrząc na mapę widzimy teraz zupełnie co innego, ale pamiętajmy że Magistrala Węglowa ze Śląska dotarła tutaj dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym. Na wprost nastawnia "InB" - trochę podobna tylko chudsza stoi w Gnieźnie. Na lewo Bydgoszcz, na prawo Toruń. | |||||||
 "min 512 9.jpg") | Widok z południowej, "toruńskiej" części stacji z peronu 3 na nadstawnię "InB". Budynek dworca (na tym zdjęciu niewidoczny) znajduje sie po prawej stronie. | |||||||
 "min 512 10.jpg") | Ujęcie odwrotne z peronu 3. Widok na wschód, wyjazd w kierunku Torunia. | |||||||
 "min 512 11.jpg") | Raz jeszcze wyjazd do Torunia - widok z peronu 4. Niestety - podczas mojej wizyty w Inowrocławiu nie parkował tutaj żaden pociąg pasażerski. Może dlatego że była to niedziela... | |||||||
|
Inowrocław mapa topograficzna rok 1935 |
Archiwum Map Wojskowego Instytutu Geograficznego 1919 - 1939. | |||||||
| Linki zewnętrzne | ||||||||
|
||||||||
){kind=link}