Zduńska Wola Karsznice ZWK  Obiekt oddany do użytku w roku 1930  ❋  PKP - Polskie Koleje Państwowe  Stan aktualności zdjęć i większości opisów na stronie - rok 2008   Obiekt położony na wysokości 174 m n.p.m.  Największa kolejowa inwestycja II Rzeczpospolitej - Magistrala Węglowa ze Śląska przez Tarnowskie Góry, Karsznice, Inowrocław, Bydgoszcz i Kościerzynę do Gdyni. Duma i legenda polskiego kolejnictwa. Tak wygląda dziś - jest to seria zdjęć po latach... Widok na południowy wschód - wyjazd w kierunku Śląska. Także w tym kierunku (za niecałe 2 km) znajduje się skansen kolejowy i wielka lokomotywownia - jednyna w Polsce posiadająca elektrowozy serii ET 40 i ET 42. Na jednym z bocznych torów przyczaiły się cztery lokomotywy w barwach Lotosu Kolej S.A. z Gdańska: SM 42, dwie 060 DA (czyli ST 43) o numerach 2335 i 6126 oraz czeski elektrowóz serii 181 z numerem 039-9. Chyba miały jechać w kierunku Trójmiasta, ponieważ jednostką napędową najwyraźniej była SM 42 - tylko ona pracowała... Widok na północny zachód - wyjazd w kierunku Inowrocławia oraz na łączniki do Zduńskiej Woli i Borszewic (kierunek Łódź Kaliska). Na położonym tuż za stacją wiadukcie drogowym przebiega DK nr 14 z Łodzi do Sieradza. Budynek dworca pamiętający przedwojenne początki Magistrali Węglowej. Obecnie parter (poczekalnia i kasa biletowa) przez większość dnia jest zamknięty i zabezpieczony stalową kratą. A pamiętam moje dawne, trzykrotne oczekiwania na pociągi w tej poczekalni. Były to podróże do Katowic, Częstochowy i Bydgoszczy Głównej. Zduńska Wola Karsznice mapa topograficzna rok 1929 Archiwum Map Wojskowego Instytutu Geograficznego 1919 - 1939. Okolice węzła Zduńska Wola maj 2007 Okolice węzła kolejowego w Zduńskiej Woli - maj 2007 r. Obecnie rola Magistrali Węglowej na odcinku Herby Nowe - Inowrocław powróciła mniej więcej do lat przedwojennych - czyli do punktu wyjścia. Dziś nieustająco prowadzony jest tutaj bardzo duży ruch towarowy przy praktycznie zerowym ruchu pasażerskim, który swoją drogą i tak nigdy nie był na tej linii zbyt widoczny. Tym niemniej - kiedyś przez Zduńską Wolę Karsznice prowadziły takie dalekie, nocne relacje jak Bielsko Biała Główna - Łeba, Kraków Główny - Hel, Gdynia Główna - Zakopane / Krynica i Rybnik - Ełk (pierwsza wersja "Pogorii" jadąca przez Inowrocław, Toruń Główny, Olsztyn Główny i Szczytno). Pod koniec lat 80-tych przejeżdżał tędy także EX "Jantar" z Katowic do Gdyni Głównej. Tak - na tej stacji bywało kiedyś trochę inaczej, ale - jak mawiają Czesi - to se už nevrátí... Lata likwidacji pasażerskiej komunikacji kolejowej na liniach wychodzących ze stacji ZDUŃSKA WOLA KARSZNICE 2009 ---> Poddębice - INOWROCŁAW Uwaga - później ewentualnie jedna sezonowa para pociągów IR relacji Katowice - Gdynia Główna - Katowice lub coś podobnego. 2012 ---> Chorzew Siemkowice - CZĘSTOCHOWA Uwaga - później ewentualnie jedna sezonowa para pociągów IR relacji Katowice - Gdynia Główna - Katowice lub coś podobnego. Linki zewnętrzne Stacja Zduńska Wola Karsznice ❋  Ogólnopolska Baza Kolejowa Stacja Zduńska Wola Karsznice ❋  Atlas Kolejowy Polski Skansen kolejowy w Zduńskiej Woli Karsznicach ❋ Kraina Żywych Maszyn Trzy największe inwestycje II Rzeczpospolitej to: Centralny Okręg Przemysłowy, port w Gdyni i magistrala węglowa Śląsk - Gdynia. Tę ostatnią otwarto 70 lat temu - 1 marca 1933 roku, a rozpoczynała się na stacji Herby Nowe Herby Nowe były początkową stacją "kolei francuskiej" - jak mówiono niegdyś o magistrali. Pociągi jeżdżące nią nie miały bowiem oznaczeń PKP, lecz FPTK lub FPK: Francusko - Polskie Towarzystwo Kolejowe. Takie symbole widniały też na mundurach, sprzętach, meblach i pieczątkach. Udzielona prywatnej spółce koncesja na budowę i eksploatację trasy wygasłaby - gdyby nie wybuch II wojny światowej - dopiero 31 grudnia 1975 roku. Magistrala Śląsk - Porty Po zaborcach Polska odziedziczyła trzy odrębne systemy transportowe. Brakowało m.in. bezpośredniego połączenia Warszawy z Poznaniem (trzeba było jeździć przez Toruń lub Łódź i Kalisz) i Krakowem (przez Częstochowę), a szlak ze Śląska do Gdyni dwukrotnie przekraczał granicę niemiecką. Miało to istotny wpływ na gospodarkę: węgiel był głównym towarem eksportowym, a za tranzyt przez obce terytorium trzeba było wnosić słone opłaty. Najwcześniej, już w 1920 roku, zbudowano między Chorzowem a Piekarami Śląskimi krótką obwodnicę niemieckiego wówczas Bytomia, a w 1926 roku: linię Tarnowskie Góry - Herby Nowe - Wieluń - Kępno, która pozwoliła ominąć niemiecki węzeł w Kluczborku. To rozwiązało problem tylko połowicznie: trasa ze Śląska nad morze wiodła nadal okrężną drogą, przez Wielkopolskę. Dlatego rząd zdecydował o największej budowie komunikacyjnej przedwojennej Polski: magistrali Herby Nowe - Karsznice - Bydgoszcz - Kościerzyna - Gdynia (omijającej Wolne Miasto Gdańsk). 485 kilometrowy szlak okazał się jednak zbyt kosztownym przedsięwzięciem dla borykającego się z kryzysem państwa. Niedokończoną linię oddano Francusko - Polskiemu Towarzystwu Kolejowemu SA z siedzibą w Paryżu, zobowiązując spółkę do dokończenia budowy - co stało się w 1933 roku - oraz budowy łącznika z Częstochowy do Chorzewa Siemkowic - oddanego do użytku w przededniu wojny w 1939 roku. Muzeum na młodej linii Magistralę węglową Herby - Gdynia otwarto dokładnie 1 marca 1933 roku - w środę. Jest to również data przełomowa dla Polskiego Radia, które po raz pierwszy przeprowadziło relację radiową na żywo z terenu. Uroczystość odbyła się w Karsznicach obok Zduńskiej Woli, w jednej trzeciej drogi między Herbami a Bydgoszczą. W tamtejszej parowozowni urządzono skansen starych lokomotyw. Za to w Herbach Nowych - na zerowym kilometrze - kolejarz Henryk Dąbrowski prowadzi małe muzeum, w którym zgromadził cenne kolejowe pamiątki dokumentujące budowę i historię linii. Izba pamięci znajduje się w dawnej restauracji i poczekalni pierwszej klasy. Przed czterema laty zamknięto poczekalnię drugiej klasy (był tu też bar) i dla nielicznych podróżnych pozostały tylko ławki w holu. Mimo to dworzec w Herbach Nowych na tle innych kolejowych obiektów jest i tak zadbany. Wciąż działa kasa biletowa, w której urzęduje Teresa Łaczmańska. Pracuje tu od 35 lat. Ma mieszkanie na piętrze dworca. W kasie ruch jest niewielki i aż dziw, że okienka - tak jak na innych stacjach - nie zlikwidowano. Być może na decyzję wpłynęło istnienie izby muzealnej, którą kolejowe władze lubią się chwalić: a ze swego okienka pani Teresa ma na oku drzwi do muzeum. Węgiel, węgiel, węgiel Henryk Dąbrowski kupuje w kasie bilet do Gdyni: wg taryfy kolejarskiej z 99 % zniżki kosztuje... 1 zł i 10 groszy. Daje mi go na pamiątkę, bo i on miałby problem z jego wykorzystaniem. Nad morze z Herbów Nowych pociąg pasażerski jedzie tylko dwa razy w roku: 12 i 13 sierpnia (składy pielgrzymkowe z Częstochowy). W rozkładzie wiszącym na stacji jest też trzeci letni pociąg, przez Gdynię do Łeby - ale wszystko wskazuje, że nie pojedzie: znalazł się na liście połączeń do likwidacji. Wyrok - który miał zapaść 10 marca - odroczono do końca kwietnia. Prawdopodobnie od 1 maja z magistrali węglowej znikną też wszystkie pociągi osobowe, zostawiając na torach tylko składy węglarek. Do wożenia węgla zresztą tę linię zbudowano. I dzięki niemu miała i nadal ma się dobrze. Z powodu swej roli magistrala jest wyjątkowa: po niej jeździły przed wojną najcięższe polskie parowozy Ty 23, a po wyzwoleniu otrzymane z UNRRY amerykańskie "trumany" Ty 246. Dzisiaj w Herbach Nowych można spotkać czeskie, dwuczłonowe skody, które są w stanie pociągnąć skład o wadze 4 tysięcy ton. Komputer i korba Ukryta w lasach stacja w Herbach jest bardzo rozległa, ma wiele torów. Tu zmieniają się maszyniści: przyprowadzający z północy pociągi przekazują je swoim śląskim kolegom. I na odwrót. Czekając na podmianę siedzą w maleńkiej dyspozytorni. To najcieplejsze pomieszczenie na stacji - sam dworzec jest bowiem, z oszczędności nieogrzewany. Obok dyspozytorni wznosi się wieża ciśnień, która w wyniku rażenia piorunem straciła charakterystyczny szpic. Ale nadal pełni rolę zbiornika wody, która rozprowadzana jest lokalnym wodociągiem do budynków, także mieszkalnych. Po drugiej stronie torów znajduje się wybudowana w czasie wojny przez Niemców piętrowa nastawnia. Droga do niej jest ciekawa: z peronu 1 na 2 idziemy po torach, z 2 na 3 nadziemną kładką, po czym znów wchodzimy na tory. Nastawnia to połączenie tradycji z nowoczesnością. Kilka zwrotnic ustawia się elektrycznie, większość zaś za pomocą dźwigni, z którymi połączone są długimi na kilkaset metrów napiętymi linami. Łączność z drugą nastawnią zapewnia - niezawodny od półwiecza - telefon siemens na korbkę. Ale kolejarze mają też komórki. Zaś przy oknie stoi monitor z wyświetloną sytuacją na stacji, gdzie można obserwować ruch pociągów. Krowy przed telewizorem Herby Nowe to stacja duża, ale po drodze do Gdyni pełno jest malutkich. Takich jak we Wręczycy: wszystkie budowano według tego samego projektu "małego polskiego dworku" z charakterystycznymi kolumienkami przy wejściu. "Sławę" przyniosły Wręczycy lata 70-te XX wieku, gdy milicja aresztowała całą obsadę stacji. Okradała wagony, a na trop szajki wpadł jeden z tajnych donosicieli, konstatując ze zdziwieniem, że do kościoła większość mężczyzn przyjechała w takich samych kapeluszach. Dokładnie takich, jakie zginęły z transportu. Złodzieje kradli jednak na ogół cenniejsze rzeczy, np. telewizory, które znajdowano potem ukryte w oborach. Tradycja kradzieży jest na magistrali tak dawna, jak ona sama. Przed wojną ochronę pociągów wyposażano w karabiny, którymi odstraszano amatorów węgla. Józef Nowkuński Budował koleje w carskiej i bolszewickiej Rosji oraz niepodległej Polsce. Urodził się w 1868 roku w Kownie, studiował w Kijowie i Petersburgu, uzyskując w 1897 roku dyplom inżyniera komunikacji. Dzięki znajomościom języków obcych - biegle władał niemieckim i francuskim - wyjechał na praktyki do Włoch i Francji. W Rosji inż. Nowkuński uczestniczył w projektowaniu 2200 kilometrów linii, zajmując coraz bardziej eksponowane stanowiska. W 1915 roku został głównym inżynierem budowy kolei Psków - Narwa, a w 1917 - dyrektorem zarządu budowy nowych linii w Towarzystwie Moskiewsko - Windawsko - Rybińskiej Kolei Żelaznej. Docenili go także bolszewicy, zatrudniając po rewolucji jako zarządzającego wszystkimi budowanymi wtedy kolejami. W 1923 roku inż. Nowkuński zdecydował się na powrót z rodziną do Polski. Został szefem zespołu projektującego linię kolejową Tarnowskie Góry - Herby Nowe - Wieluń - Podzamcze, a potem naczelnym kierownikiem budowy magistrali Herby Nowe - Karsznice - Bydgoszcz - Gdynia oddanej do użytku w 1933 roku. Największą tragedią życia Józefa Nowkuńskiego była śmierć w wypadku w Tatrach w 1936 roku młodszego syna, Stanisława - dobrze zapowiadającego się konstruktora silników lotniczych. Od tego czasu inżynier Nowkuński, który miał jeszcze córkę Eugenię i syna Henryka, nie prowadził już wielkich budów, skupiając się na badaniach teoretycznych i publikacjach naukowych. Zmarł w 1952 roku w Warszawie. Jego imię nosi prowadzona przez Henryka Dąbrowskiego w Herbach Nowych sala tradycji magistrali węglowej. Jest tam zresztą wiele pamiątek z życia wielkiego budowniczego kolei, np. jego przedwojenny dowód osobisty. autor: Tomasz Haładyj, artykuł "75 lat Herbów Nowych", źródło: GAZETA WYBORCZA, 11-III-2003.

Strona główna | Region Łódzki | Województwo Łódzkie | Alfabetyczny indeks stacji | Mapa serwisu | 223 | ☀
Liczba gości na stronie Zduńska Wola Karsznice od 8 kwietnia 2007: 18582 Data i czas poprzedniego wejścia: 20 listopada 2024 / 14:15 Średnia wejść dziennie: 2.89
Wpis do bazy MySQL: 8 kwietnia 2007 Ostatnia modyfikacja strony: 6 czerwca 2022	2004 - 2024 © Paweł Niedomagała All rights reserved.	Czas generowania strony: 0.011 sek