Na semaforach świetlnych występują światła koloru czerwonego (wyłącznie ciągłe) oraz pomarańczowe, zielone i białe (ciągłe i migające). Obraz sygnałowy może być podawany jednym lub dwoma, jednocześnie świecącymi światłami. Przy dwóch światłach dolne jest zawsze pomarańczowe ciągłe, górne zaś może być pomarańczowe lub zielone, ciągłe lub migające. Dolne światło pomarańczowe ciągłe może być uzupełnione poziomym pasem świetlnym - zielonym lub pomarańczowym. Obrazy sygnałowe wskazują więc trzy stopnie prędkości ruchu pociągów:
- największą dozwoloną na danym odcinku linii kolejowej.
- ograniczoną do 100 km/h.
- ograniczoną do 40 lub 60 km/h.
Liczba świateł na semaforze świetlnym określa w zasadzie prędkość, z jaką można przejechać obok danego semafora. A więc jeżeli obraz sygnałowy składa się:
- z jednego światła (oczywiście z wyjątkiem czerwonego), to dozwolone jest przejechanie obok tego semafora z największą, dozwoloną na tym odcinku linii kolejowej prędkością.
- z dwóch świateł, to zezwala się na jazdę przy tym semaforze oraz przez odstęp osłaniany tym semaforem z prędkością mniejszą od największej dozwolonej na danym odcinku linii kolejowej.
Ponadto światło dolne (uzupełnione ewentualnie zielonym lub pomarańczowym pasem świetlnym) wskazuje prędkość, z jaką zezwala się na jazdę przy tym semaforze oraz przez odstęp nim osłaniany; światło górne wskazuje zaś prędkość, z jaką zezwala się na jazdę przy następnym semaforze oraz przez odstęp nim osłaniany.
Zasadniczym sygnałem podawanym przez semafory świetlne jest sygnał S1 STÓJ. Wyjątek stanowią semafory odstępowe samoczynnej blokady liniowej, wskazujące w położeniu normalnym sygnał zezwalający na jazdę. Ponadto należą tu również semafory wjazdowe na posterunkach osłonnych, ale tylko wówczas, gdy posterunek taki jest w pewnym okresie pozbawiony obsługi. |
