Semafory wyjazdowe sygnalizują wyjazdy z torów stacyjnych. Ustawia się je przy końcach torów stacyjnych tak, by nawet najdłuższe pociągi zatrzymane czołem przed tymi semaforami nie zajmowały ostatnimi wagonami zwrotnic lub ukresów zwrotnic na drugim końcu stacji.
Za semaforem wyjazdowym wymagany jest odcinek ochronny liczony do ukresu zwrotnicy:
- 100 m dla toru, na który sygnalizowany jest wjazd bez zmniejszenia prędkości.
- 50 m dla pozostałych torów.
Semafory wyjazdowe ustawia się po prawej stronie torów, do których się odnoszą. Mogą być również umieszczane na bramkach nad osiami torów.
Semafory powtarzające ustawia się pomiędzy semaforem a odnoszącą się do niego TO lub przed semaforem wyjazdowym. Zadaniem SP jest poinformowanie o sygnale na semaforze świetlnym lub kształtowym, który z wymaganej odległości (zabudowania stacyjne, ukształtowanie terenu, ciasne łuki, wykopy) może być niewidoczny dla maszynisty. SP podają takie same sygnały jak TO świetlne, uzupełnione światłem białym. W razie potrzeby można zastosować ich więcej niż 1, ale nie więcej niż 3. W takich przypadkach powinny być one zaopatrzone we wskaźniki umieszczone na masztach pod sygnalizatorem z naniesionymi cyframi rzymskimi I, II lub III, wskazujące kolejność tych sygnałów od semafora, do którego się odnoszą.
Tarcze ostrzegawcze kształtowe i świetlne ustawia się przed wszystkimi semaforami wjazdowymi i odstępowymi, a na stacjach linii pierwszorzędnych - również przed semaforami wyjazdowymi w odległości drogi hamowania przy torach głównych zasadniczych. Odległości TO od semafora są zależne od rodzaju linii i wynoszą:
- na liniach pierwszorzędnych, po których pociągi kursują z prędkością wyższą niż 100 km/h - od 1000 m do 700 m.
- na pozostałych liniach pierwszorzędnych - od 700 m do 500 m.
- na liniach drugorzędnych - od 500 m do 400 m.
Jeżeli z istotnych powodów zmniejsza się lub zwiększa odległość TO od semafora, nie może być ona mniejsza niż 250 m i większa niż 1500 m. W wyjątkowych przypadkach może być ona zwiększona do 1800 m.
TO kształtowe ustawia się przed semaforami kształtowymi, zaś TO świetlne przed semaforami kształtowymi i świetlnymi.
Semafory oraz TO nieczynne lub unieważnione w położeniu "STOP" wymagają zawieszenia na środku górnego ramienia lub dysku tarczy ukośnego białego krzyża z czarną obwódką - wskaźnika W31. Unieważnienie może być również wykonane przez zawieszenie w dół górnego ramienia albo przez zdjęcie ramion semafora lub dysku tarczy. Sygnalizatory unieważnione powinny mieć zdjęte kolorowe szkła z przesłon latarniowych.
Tarcze ostrzegawcze przejazdowe ustawia się przed przejazdami kolejowymi, które mają sygnalizację i rogatki samoczynne (nie obsługiwane przez człowieka, a uruchamiane automatycznie przez nadjeżdżający pociąg). Stosuje się je na liniach, na których prędkość pociągów przekracza 140 km/h.
Jeżeli urządzenia sygnalizacyjne na przejeździe są sprawne i działają prawidłowo, to wyświetla się sygnał Osp2. Jeżeli natomiast sygnalizacja nie działa tak, jak powinna albo nie domknęły się rogatki, wyświetla się sygnał Osp1 i maszynista musi zwolnić do 15 km/h na przejeździe, a w razie stwierdzenia przeszkody do jazdy - zatrzymać pociąg.
Tarcze manewrowe kształtowe i świetlne służą do podawania sygnałów dla ruchu manewrowego i nie dotyczą ruchu pociągowego. Mają szczególnie szerokie zastosowanie na większych stacjach węzłowych, na których duży ruch manewrowy powinien odbywać się tylko zgodnie z sygnałami TM.
Tarcze zaporowe kształtowe i świetlne służą do podawania sygnałów zamknięcia torów na stacji i odnoszą się zarówno do ruchu pociągowego, jak i manewrowego.
TZ są stosowane przede wszystkim tam, gdzie drogę przebiegu należy chronić przed najechaniem taboru z bocznych torów stacyjnych, albo w miejscach, do których dojeżdżają pociągi kończące bieg, a dalej rozpoczynają się manewry.
Tarcze rozrządowe kształtowe i świetlne służą do sygnalizowania manewrów na górce rozrządowej; ustawia się je zwykle na grzbiecie górki. TR sygnalizują w obu kierunkach. Ze względów terenowych dopuszczalne jest ustawianie tarcz powtarzających.
